Jan III Sobieski – krótka biografia

Jan III Sobieski znany jest przede wszystkim z tego, że bohatersko odparł zagrażający całej Europie najazd Turków. Po zwycięstwie odniesionym w bitwie pod Chocimiem w 1674 roku został wybrany przez szlachtę na króla Polski.

Jan III Sobieski – wykształcenie

Jan III Sobieski był postacią, która na stałe zapisała się nie tylko w historii naszego kraju, ale również niemal całej Europy. Był to człowiek niezwykle zasłużony, czego dowodem są postawione na jego cześć pomniki, m.in. w Wiedniu, Gdańsku oraz pomnik Sobieskiego w Warszawie w Łazienkach Królewskich wykonany na zlecenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Jan Sobieski urodził się w 1629 roku w Olesku, na terenie dzisiejszej Ukrainy, zmarł w 1696 w Wilanowie. Pochodził z rodziny szlacheckiej o silnie zakorzenionych tradycjach narodowościowych. Kształcił się w Krakowie na wydziale filozoficznym Akademii Krakowskiej. Po ukończeniu nauki, w latach 1646–1648 wraz z bratem Markiem podróżował po Europie Zachodniej. W tym czasie poznał wiele znakomitych postaci z dziedziny polityki i obronności, doskonalił również fach wojskowy. Obserwację fortyfikacji oraz sztuki militarnej umożliwiła Sobieskiemu trwająca wówczas w Europie wojna trzydziestoletnia. Dzięki gruntownemu wykształceniu władał biegle 4 językami, w późniejszych latach życia nauczył się też podstaw tatarskiego, co było szczególnie przydatne w czasie przesłuchań jeńców tatarskich wziętych do niewoli w bitwie pod Wiedniem. Jan Sobieski był człowiekiem niezwykle światłym, o bardzo szerokich zainteresowaniach. Szczególnie pasjonowały go geografia, matematyka, astronomia i inżynieria. Utrzymywał kontakty z ważnymi osobistościami świata nauki, spisywał także swoje przemyślenia dotyczące sytuacji politycznej w Europie.

Jan III Sobieski – działalność polityczna i wojskowa

W 1648 roku na wieść o wybuchu powstania Chmielnickiego bracia Sobiescy wrócili do kraju i w randze rachmistrzów wzięli udział w walkach pod Zborowem. Rok później Jan walczył w obronie Zbaraża. W kolejnych latach brał czynny udział w większości największych działań zbrojnych, jakie toczyła wówczas Rzeczpospolita. Odniósł liczne rany i przebył długą hospitalizację we Lwowie, dzięki temu uniknął tureckiej niewoli. W następstwie małżeństwa z Marią d’Arquien (Marysieńką) Sobieski wstąpił do stronnictw popierających Francję, co sprawiło, że w czasie potopu szwedzkiego podzielał stanowisko tego państwa. W 1674 roku został mianowany przez szlachtę na króla Polski. W polityce zagranicznej Jana III Sobieskiego dominowały tendencje antytureckie i profrancuskie. W czasie walk z Turcją prowadzonych w Austrii Sobieski stanął na czele odsieczy wiedeńskiej, zdobywając obóz wezyra Kary Mustafy.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here