Prawidłowo działający akumulator samochodowy to kluczowy element dla właściwej pracy całego pojazdu wyposażonego zarówno w silnik benzynowy, jak i jednostkę wysokoprężną. Jego historia jest tak długa, jak samo okiełznanie i późniejsze wykorzystanie elektryczności przez człowieka, a za ojców wynalazców akumulatora uważani są – Alessandro Volta oraz Luigi Galvani.
Stos Volty
Wszystko zaczęło się w XVII i XVIII wieku wraz ze zbadaniem oraz pierwszym zastosowaniem elektryczności. W 1789 roku Luigi Galvani (1737 – 1798) zauważył, że nogi żaby poruszają się po zetknięciu ich z dwoma różnymi metalami. Wysnuł z tego wniosek o bezpośredniej zależności pomiędzy elektrycznością a ruchem mięśni i opracował pierwszy proces elektrochemiczny. W oparciu o badania Galvaniego, Alessandro Volta (1745 – 1827) zbudował pierwszą baterię, znaną jako stos Volty. Były to ułożone na przemian płytki powlekane miedzią oraz cynkiem, które rozdzielono szmatkami nasączonymi kwasem. Volta odkrył, że niektóre ciecze są w stanie pośredniczyć w reakcji chemicznej pomiędzy metalami i w efekcie wytwarzać prąd elektryczny.
Ogniwo pierwotne
W 1802 roku powstał pierwowzór współczesnego akumulatora, jaki dzisiaj znamy. Jego autorem był Johann Wilhelm Ritter. Jego wynalazek jest powszechnie znany jako „kolumna Rittera”. To urządzenie mogło być ładowane prądem elektrycznym, odzyskiwanym podczas rozładowania. Wynalazek Rittera miał postać szklanej kolumny, w której znajdowały się krążki z kartonu i miedzi, zalane roztworem soli kuchennej. W tym samym roku, niejaki dr William Cruickshank zbudował pierwszy akumulator nadający się do masowej produkcji. Jego urządzenie było drewnianą skrzynką, w której znajdowały się na przemian blaszki miedziane oraz cynkowe o takich samych wymiarach. Cała konstrukcja została uszczelniona cementem oraz dodatkowo napełniona ługiem solnym. Niestety, akumulatory powstające w tamtym okresie były wyłącznie ogniwami pierwotnymi, a więc po ich rozładowaniu nie było możliwości ich ponownego naładowania.
Ołów, kwas i pasta z proszku
Dopiero w 1859 roku francuski fizyk Gaston Plante, w oparciu o badania niemieckiego chirurga Wilhelma Sinstedena, zbudował pierwszy akumulator pozwalające na jego ponowne naładowanie. Plante umieścił płytki przewodzące w rozcieńczonym kwasie siarkowym. Tego typu rozwiązania, a więc baterie działające na bazie ołowiowo-kwasowej są stosowane do dnia dzisiejszego. Wynalazek Plante przez 20 kolejnych lat był niedoceniany i stanowił jedynie ciekawostkę techniczną, aż do roku 1880, kiedy to Emile Alphonse Faure zabrał się za jego ulepszanie. Stworzył on procedurę, na bazie której akumulator ołowiowy po kilku cyklach ładowania uzyskiwał wysoką pojemność. Uzyskał to dzięki pokryciu obu stron blachy ołowiowej pastą z proszku ołowiowego oraz kwasu siarkowego, uzyskując w ten sposób wysoką pojemność już po pierwszym ładowaniu.
Po raz pierwszy akumulator został zastosowany w trójkołowcu skonstruowanym w 1881 roku przez Gustava Trouve. Podobny pojazd był również dziełem dwóch anglików – Williama Ayrtona oraz Johna Perry. Ich trójkołowiec miał zasięg około 40 km, a maksymalna prędkość, jaką rozwijał, wynosiła 14 km/h. Jako ciekawostkę można również podać, że Paryż był pierwszym w historii ludzkości miastem, w którym do oświetlania ulic używano akumulatorów. To dzięki tym rozwiązaniom oraz wynalazkom Plantego oraz Faure’a, stolica Francji jest do dziś nazywana „miastem świateł”.
Żelowo-niklowo-kadmowy
Swoją przygodę z akumulatorem miał również Thomas A. Edison, który w 1904 roku zbudował swoją baterię żelazowo-niklową. Podobnie Szwed, Waldmar Jungner, zbudował akumulator niklowo-kadmowy, który do niedawna był wykorzystywany w wielu powszechnie używanych urządzeniach, jak np. magnetofony, telefony, laptopy czy kamery wideo.
Pomimo tego, że od początków narodzin pierwszych akumulatorów minęło ponad 150 lat, to współczesne konstrukcje baterii samochodowych w dużej mierze są oparte na założeniach z tamtego okresu.
Autor: Akumulatorsklep.pl
