Przyczyny depresji są różne. Czasem dolegliwość powoduje przeżycie niezwykle przykrego zdarzenia – niejednokrotnie jest to odejście kogoś bliskiego, kochanego. Depresja może się również pojawić na skutek schorzeń hormonalnych, preparatów, różnych wad. Symptomów depresji nie można ignorować, należy ją leczyć. Bywa, iż depresja pojawia się również, zwłaszcza u kobiet po porodzie, z względu schorzeń hormonalnych. Najgorsza jest depresja pojawiająca się nie wiadomo skąd oraz bez uchwytnej etiologie. Dla jednej grupy pacjentów jest więc „właśnie” trwający większy okres smutek oraz wszechogarniające odczucie przygnębienia, inni wpadają w taki dołek psychiczny, iż każdy następny dzień jawi im się jako koniec świata. A wówczas żadne napominania w stylu – weź się w garść, pozbieraj się w celu – nie są pomocne. Jedynym sposobem jest wówczas wizyta u specjalisty, najlepiej psychiatry. I to jeszcze traktowane jest za niezwykle wstydliwa barierę, dla wielu kobiet nie do przebycia.
Depresja – etiologie oraz typy
Jest wiele rodzajów depresji. Można wymienić depresję dużą, depresję poporodową, depresję reaktywną, sezonowe schorzenia afektywne, depresję dwubiegunową itp. W współzależności od tego, kto ma na schorzenia depresyjne, mówi się o depresji starczej, depresji osób dorosłych czy depresji dzieci oraz młodzieży. Depresja może pojawić się na skutek predyspozycji genetycznych, wahań w stanie neuroprzekaźników czy z względu traumatycznych zdarzeń, jak śmierć bliskiej osoby lub rozwód.
Co warto wiedzieć o depresji?
Wedle klasyfikacji ICD-10 (International Classification of Diseases), która ujednolica podział jednostek chorobowych tak, by na całym globie był tenże jeden system ich opisu, epizody depresyjne podzielono w współzależności od intensywności poszczególnych symptomów. Wyróżniono w tenże sposób depresje:
•delikatne (podstawowe sygnały depresji o małym nasileniu),
•umiarkowane (podstawowe sygnały depresji o nasileniu średnim, zniechęcenie do życia, wyraźne zmniejszenie działania społecznego oraz zawodowego),
•ciężkie bez symptomów psychotycznych (dominują: przygnębienie, znaczne spowolnienie psychoruchowe, czasem stres, częste myśli oraz tendencje samobójcze, niezdolność do działania społecznego oraz zawodowego),
•ciężkie z sygnałami psychotycznymi (wszystkie powyższe i urojenia grzeszności, winy oraz kary, hipochondryczne, omamy słuchowe, zahamowanie ruchowe aż do osłupienia).
W uproszczeniu można powiedzieć, iż depresja ma tyle rodzajów, ile jest jej możliwych etiologii. By ułatwić zrozumienie procesów indukujących wystąpienie depresji, wprowadzono następujący podział, w współzależności od etiologie schorzenia:
•depresja endogenna oraz reaktywna (psychogenna),
•depresja pierwotna czy wtórna, czyli żyjąca w procesie różnych zaburzeń, również psychicznych (uzależnienia) czy jako wynik działania wykorzystywanych preparatów (depresja jatrogenna) czy nieświadome narażanie na substancje psychoaktywne,
•depresja w czasu dolegliwości jedno- czy dwubiegunowej.
Depresja endogenna ma swoje uzasadnienie w schorzeniach przekaźnictwa w mózgu. Specjalną funkcję nadaje się takim substancjom, jak noradrenalina oraz serotonina, których deficyt powoduje obniżenia odpowiednio napędu oraz nastroju.
